غار برفی جان شما را نجات میدهد.
ترجمه ازسایت www.etisurvival.com/snocv.htm
مترجم : شهریار یمینی فر
بی سیمی که روی سینه ام بود به صدا در آمد
-"تیم یک اینجا مرکز امداد، ما بعلت نقص فنی هلیکوپتر نمی توانیم تا قبل از تاریکی هوا به کمک شما بیائیم. مفهوم بود؟"
-" مرکز نجات مفهوم بود، من هم در محوطه فرود هلیکوپتر شروع به بیواک کردن میکنم."
برای لحظه ای ایستادم و به اطرافم نگاه کردم، دوش آب گرم و یک تخت خواب نرم و راحت چیزهائی بود که امشب از دست داده بودم. ساعت سه عصر اوایل فوریه (بهمن ماه) و موقعیتم دوازده هزارپائی (3600 متری) کوههای راکی در کلورادو بود.در موقعیتی که بودم تا شعاع 10 مایلی دید مناسبی داشت. باد شروع به وزیدن کرده بود و ابرهای میانی بسرعت داشتند جلوی نور کم فروغ خورشید را می گرفتند. مرکز هواشناسی گزارش داده بود که یک توده هوا به سرعت طی شب آینده وارد منطقه خواهد شد. بعد از دو ساعت هوا تاریک می شد و درجه هوا هم فوراً به زیر صفر می رفت. وسایلی که در کوله پشتی داشتم در ذهنم مرور کردم .وقتی بیل کوهنوردی را برداشتم و رفتم که پناهگاهی برای خودم بسازم به خودم گفتم شب درازی در پیش است.
برای کسانی که در کار امداد و نجات هستند کارهائی از این قبیل چیز غیر متعارفی نیست. هر موقعی که ما قرارگاه را ترک میکنیم ممکن است هلیکوپتر به الاجبار فرود بیاید، هوا دگرگون شود و اینجاست که ما در موقعیت یا خطر ساخت بیواک فوری قرار می گیریم. به عنوان یک امدادگر در یک ماموریت اضطراری برای از جان مایه گذاشتن و صرف انرژی تمام در یک حادثه، همیشه در مرکز توجه هستیم. در طی این روند و در حین مهمترین ماموریتها دائماً جهت حفظ جان خودمان به ما گوشزد میکنند. اما در فصل زمستان این مسله مهم است که ما در استفاده از توانائی های مختلف بقاء (در شرایط سخت) دارای تجربه هستیم.
انواع مختلفی از پناهگاهای برفی در دنیا استفاده شده اما متداول ترین و راحت ترین آنها از لحاظ ساخت، غار برفی است. تقریباً هیچ ابزاری در ساختن آن استفاده نمی شود مگر دستها آنهم اگر چیزی در دسترس نباشد. اما برای ساخت یک غار برفی راحت و برنامه ریزی شده، بهتر است از بیل استفاده کنید. برای ساختن یک غار برفی چهار مرحله وجود دارد :
اول : انتخاب محل
دوم: کندن داخل آن
سوم:فرم دادن
چهارم: افزودن نکات پایانی(ایمنی)
1-انتخاب محل
عمق برف یکی از مهمترین مسائلی است که هنگام انتخاب محل برای غار برفی بایستی مد نظر باشد. برای اینکار برف حداقل باید دارای عمق 4 یا 5 فوت (120 تا 150 سانتی متر) باشد. بیشترین نقاط روی زمین چنین عمق برفی ندارند. برای حل این مسئله باید برف را بصورت توده ای روی هم انباشته کنیم. این توده بایستی مطابق با تعداد نفراتی که در آن پناه خواهند گرفت به اندازه کافی طراحی شود. برای فرم و شکل دادن به این توده بوسیله بیل برف ها را در محوطه مورد نظر روی هم انباشته کنید تا جائی که این توده بصورت ثابت و محکم (فشرده) گردد. این کار را آنقدر ادامه دهید تا این توده بصورت گرد(گنبدی) درآمده و فرم بگیرد و همچنین ارتفاع (4 یا 5 فوت) و عرض و طول آن متناسب با تعداد نفراتی گردد که از آن استفاده خواهند کرد. بهتر است برای شروع مقدار برفی بیشتر از آنچه احتمال می دهید، جمع آوری کنید.
پس از انباشته کردن برف و قبل از هرگونه کندن یا تلاشی دیگر (فرم دهی) این توده بایستی حداقل یک ساعت به حال خود رها شود. در طی این مدت کریستالهای برف شروع به گره خوردن و ادغام در یکدیگر کرده و به این غار برفی قوت و استحکام می بخشد. زمان استحکام برف به نوع برف، مقدار رطوبت و درجه هوا بستگی داشته و متفاوت خواهد بود. ممکن است تحت شرایطی همچون برف گرانول یا دانه دانه کریستالهای برف زمان بیشتری را جهت فرم گیری احتیاج داشته باشند یا در دیگر شرایط اصلاً استحکام صورت نگیرد. در این موقعیت انواع دیگر پناهگاهها بایستی مورد بررسی قرار گیرد.
با این روش ساخت پناهگاههای کوچکتر بسیار راحتتر خواهد بود. در صورت وجود تعداد نفرات زیاد در گروه، بهتر است تعداد غارهای کوچکتری (نسبت به یک غار بزرگ )ساخته شود.
وقتی بطور طبیعی برفی با عمق 4 یا 5 فوت وجود داشته باشد انتخاب محل کندن غار از لحاظ دوری از خطر بهمن بسیار مهم است. مواظب برفهای معلق در هوا یا در نزدیک خط الراس ها یا درختان باشید.سعی کنید درب ورودی را در جهت مخالف باد تعبیه کنید. در چنین حالتی از باد بیشتر در امان خواهید بود.
2- مقدمات کندن
قبل از کندن مطمئن باشید لباس مناسبی پوشیده اید. این قسمت شامل لباسهای ضد آب هستند. بیاد داشته باشید لباسهای خیس باعث نفوذ سرما به بدن خواهد بود. می توان عملیات کندن وسیع را با بیل دسته بزرگ انجام داد البته میتوان اینکار را با بیل های بهمن (بیل دسته کوتاه) انجام داد. در مواقع اضطراری در صورت نبودن بیل می توان از هر وسیله موجود در دست بعنوان بیل استفاده کرد و سود جست. در چنین شرایطی درب قابلمه،کفش برفی، چوب اسکی یا حتی یک آیئنه می تواند بکار بیاید.
(فضا سازی داخل غار)
کندن غار در مکانهائی که خود از عمق مناسبی برخوردارهستند با حفره ای به سمت پائین آغاز می شود بنابراین کندن برف و ایجاد حفره از سطح برف تا کف غار ادامه می یابد. در چنین شرایطی حفره را به اندازه قدتان ایجاد کنید. مرحله دوم کندن تونل درون غار است. در نقطه ای به موازات زانو درب ورودی را حفر کنید. این تونل را کمی بیشتر از عرض شانه هایتان حفر کنید. اگر برف و محیط فعالیت به شما اجازه داد، تونل را با اندک زاویه ای به طرف بالا حفر کنید. غاری که به این طریق ساخته شده اگر یک فوت بالاتر از محل ورودی باشد ایده آل خواهد بود زیرا این عمل از خروج هوای گرم داخل پناهگاه جلوگیری خواهد کرد.
در صورت امکان حفر تونل را به اندازه قدتان ادامه دهید و در انتها می توانید این فضا را کمی گسترش دهید. تخلیه برف در این مرحله مهمترین کار است . از بیل کوهنوردی برای کندن برف پیش رویتان استفاده کنید و در این حین می توانید برف را بوسیله پاهایتان به قسمت ورودی تونل و از آنجا به درب ورودی منتقل کنید. اکنون آماده برای فرم دادن به غار هستید.
3- فرم دادن به غار
حداقل ضخامت غار بایستی 12 اینچ (25 سانتی متر) باشد. دیوارهای ضخیم استحکام و ثبات بیشتری به غار داده و عایق بندی مناسبی خواهد بود. دیوارها و سقف پناهگاه بایستی بصورت گنبدی و صاف صیقل داده شده و بایستی در حالی که نشسته ایدجای کافی داشته باشید.سعی کنید هرگونه گوشه کنار تیزی را از دیوارها و سقف غار بتراشید . بیشتر این کار را می توان با بیل کوهنوردی انجام داد.
با دستکش می توان قسمت نهائی فرم دادن را بهتر انجام داد. زمانی که درجه حرارت داخل پناهگاه بالا می رود صیقل کردن خوب می تواند از مشکل چکه کردن جلوگیری کند.
4- نکات افزودنی و ایمنی محل
محل خواب مهمترین مسئله ای است که بایستی در پناهگاه خود تعبیه کنید. این عمل به شما امکان می دهد دمای هوای گرمتری در قسمتهای بالاتر غار داشته باشید. یک از دیگر مسائل مهمی که بایستی رعایت گردد، تعبیه سوراخ در بالای پناهگاه است. می توانید این کار را با یک چوب دستی، باتوم اسکی یا چیز دیگری انجام دهید. این سوراخ بایستی به قطر 2 اینچ(5 سانتی متر) و در قسمت بالای غار ایجاد گردد. منواکسید حاصل ازسوختن اجاق گازیا شمع ها و یا دی اکسید تولید شده از تنفستان می تواند از این سوراخ تخلیه گردد. سوراخ یا به عبارتی این دودکش را بطور مرتب بازدید کنیدو در صورت بسته شدن حتماً دوباره همان مسیر باز شود.
بهترین وسیله برای بازگشائی مجدد همان چوب اسکی یا چوب دستی است و می توان با فرو بردن آنها به سوراخ این کار را انجام داد. برای شمع سکوئی تهیه کنید. تنها یک شمع روشن می تواند دمای هوای داخل غار را تا حدود 20 درجه یا بیشتر افزایش دهد. (نیک و بد این اختلاف دما پای نویسنده مقاله) از بقیه سکوها و طاقچه ها می توان برای قراردادن وسایل و تجهیزات استفاده کرد. درب ورودی را می توان با یک بلوک برفی یا کوله پشتی یا دیگر وسایل مسدود کرد. این کارها به تغییر دمای مطلوب داخل غار کمک خواهد کرد.
در شرایط خاصی مخصوصاً ساختن یک غار برفی با برف گرانول، ممکن است پناهگاه فرو بریزد. بنابراین ساختن یک غار برفی بصورت یک تیم دو نفره بهترین تمرین (و پیشنهاد) است.طی مراحل ساخت یک نفر بایستی همیشه در بیرون از غار باقی مانده باشد چون در صورت فروریختن غار، نفر بیرون اقدام به نجات شخص مدفون شده بنماید. هیچ دلیلی ندارد که غار برفی پس از برپائی فرو نریزد، مخصوصاً بعد از بالا رفتن درجه حرارت و چکه کردن هنگام شب. هوای سرد مسلماً استحکام پناهگاه را بالا خواهد برد.
سقف غار برفی در هر روز بیشتر از یک تا دو اینچ بصورت چکه کردن نازکتر می شود. با انباشته شدن برف بر روی (سقف نازک) غار این اتفاق روی خواهد داد. بعد از طوفان سنگین احتمال این سقوط بیشتر خواهد بود. بعد از فرو ریختن فقط می توان داخل غار را بازسازی کرد. همیشه بیل کوهنوردی یا دیگر وسیله را که برای کندن بکار برده اید در پناهگاه نزدیک خود قراردهید. بعد از طوفان برای بیرون رفتن از پناهگاه شاید لازم باشد که راهتان را با آن وسیله باز کنید.
در مواقع اضطراری می توان سریعاً غار برفی را با کندن داخل یک توده یا پشته برف ایجاد نمود. کندن و تراشیدن محفظه تونل بایستی در حدی باشد که شما جای کافی در داخل آن برای نشستن داشته باشید. کوله پشتی تان را جلوی درب ورودی قرار دهید. می توانید از شاخ و برگ درختان و یا چیزهای دیگر برای عایق بندی جهت نشستن استفاده کنید. (اگر درب وردی را با وسایل دیگر مسدود کرده اید) از کوله پشتی تان بعنوان کیسه بیواک و برای روشنائی از شمع استفاده کنید. اگر شمع روشن کرده اید از بابت دودکش جهت تخلیه دود و هوای آلوده مطمئن گردید. اگر احتمال می دهید بیرون از غار دیگران در جستجوی شما هستند محوطه اطراف غار را با پهن کردن لباس ، شاخ و برگ یا علامتگذاری غیر معمول روی برف طوری قابل دید نمائید که از زمین و هوا قابل مشاهده باشد.بیاد داشته باشید زمانی که شما درون غار هستید قدرت نفوذ صدا از آنچه در بیرون می گذرد بطور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد.
(متن های نوشته شده در داخل پارانتز ها توسط مترجم اضافه گردیده است)
منبع: باشگاه کوهنوردی و اسکی آلپ تبریز
برداشت از وبلاگ "ایستادن چون کوه..."
