ข้ามเวลามาเพื่อถูกท่านอ๋องร้ายก่อกวน(รัก) / เล่ม 2 - 39 จาก 189

ข้ามเวลามาเพื่อถูกท่านอ๋องร้ายก่อกวน(รัก) 3 เล่ม จบ

(เปลี่ยนชื่อเรื่องนะคะ)

ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ช่วยกันแนะนำนิยายเรื่องนี้จ้า

พระ

CR.Image William Chan, Chen Weiting

ซีเหวินหลาง 

อายุ 22 ปี หล่อครบสูตร เชี่ยวชาญทั้งบุ๋นและบู้ หัวหน้าหน่วยความมั่นคงแห่งแคว้นฉี พบเจอสตรีแต่งกายประหลาด พูดจาแปลกๆ จึงต้องกักตัวนางไว้ อาจเป็นไปได้ว่าอีกสองแคว้น ไม่แคว้นใดก็แคว้นหนึ่งส่งนางมาเพื่อสืบข่าวของแคว้นฉี

นาง

CR.Image : พีชญา วัฒนามนตรี

พร่างพราว / หย่งซิง 

สวย สดใส ร้ายเดียงสา

อายุ 21 ปี เธอตกน้ำ รู้ตัวอีกทีก็โผล่มาในยุคจีนโบราณ และถูกกล่าวหาว่าเป็นหน่วยสอดแนมที่ถูกส่งมาหาข่าวต่างๆ ของแคว้นฉี

***รูปภาพไม่ได้ใช้ในเชิงพาณิชย์แต่อย่างใด

ผู้เขียนนำมาประกอบให้ผู้อ่านสามารถมองเห็นภาพของตัวละครได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น***

@@@@@@

ตัวอย่าง

“แจ้งนามของเจ้าให้ข้ารู้” ซีเหวินหลางกอดอกมองสตรีที่เช็ดน้ำตาป้อยๆ เหมือนเด็กน้อย

“พร่างพราว” เธอพูดไป สะอื้นไป

“ป่างป้าว” ซีเหวินหลางรู้สึกว่านามของสตรีผู้นี้เรียกยากเหลือเกิน

“นามของเจ้า ข้าไม่คุ้นหูเลย”

พร่างพราวหยุดร้องไห้ แล้วถอนหายใจอย่างปลงตกในชีวิต เธอมาคิดได้ทีหลังว่าควรจะบอกเขาว่าเธอชื่อ ‘มะพร้าว’ น่าจะเรียกง่ายกว่า  

“ท่านเรียกข้าว่ามะพร้าวก็ได้”   

ความงงงวยสะท้อนออกมาจากแววในดวงตาของซีเหวินหลาง

“หมาพราว”

ชัดเจน! เต็มสองหู! 

เจริญละ เป็น ‘พร่างพราว’ คนสวยรวยเสน่ห์อยู่ดีๆ แต่กลับถูกเขาเปลี่ยนสถานะให้เป็น ‘หมาพราว’ ไร้ค่า ไร้ราคาเสียอย่างนั้น

‘ทีอย่างนี้น่ะพูดชัดถ้อยชัดคำเชียวนะ’ พร่างพราวได้แต่เข่นเขี้ยวผู้ชายที่เธอยังไม่รู้จักชื่อเขาอยู่ในใจ

เธออยากกรี๊ดระบายความเครียด แต่ก็ทำไม่ได้ จึงได้แต่ขยุ้มผมแรงๆ พร่างพราวสงสัยว่าในเมื่อเธอพูดภาษาเดียวกับเขา ทำไมเธอถึงไม่สามารถตั้งชื่อภาษานี้ให้ตัวเองได้ ก็คงจะคล้ายๆ ชาวต่างชาติที่สื่อสารภาษาไทยได้เบื้องต้น แต่ก็ไม่ได้รู้ความหมายของคำทุกคำ 

“นามของข้าเรียกยาก ออกเสียงลำบาก เจ้าอยากเรียกข้าว่าอะไรก็ตามใจเจ้าเถิด” พร่างพราวบอกอย่างรำคาญสุดๆ

เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ พลางยกมือลูบคาง ทำหน้าครุ่นคิด และก็ตัดสินใจได้ว่าจะเรียกนางด้วยนามใด

“เสี่ยวจู นามของเจ้าของเสี่ยวจู”

พร่างพราวพยักหน้าเร็วๆ เป็นเชิงรับรู้ ชื่อภาษาจีนโบราณคือเสี่ยวจู ถ้าเป็นชื่อในภาษาอังกฤษก็คงใกล้เคียงกับจูลี่หรือจูเลีย แบบนี้ ก็พอรับได้

“อ่า นามนี้ก็ไม่เลว ฟังแล้วไพเราะยิ่งนัก” พร่างพราวยิ้มอย่างถูกใจ

“นามนี้มีความหมายว่าอย่างไร” น้ำเสียงของเธอบอกให้คนฟังทราบว่าเธออยากรู้มาก

“เสี่ยวจู ก็คือหมูน้อย”

“อ๊ายยย!!!” พร่างพราวกำมือทั้งสองข้าง กรีดร้องด้วยความโกรธ

@@@@@@

**ไม่มีเนื้อหาสำรองไว้ ปั่นไปอัปไปนะคะ อาจจะได้ปั่นได้มากบ้างน้อยบ้างสลับกันแล้วแต่พลังในการปั่น**

สถานะการอัพ : จะพยายามอัพทุกวันนะคะ ^_^ 

แอ้ดแฟนพันธุ์แท้ คอมเมนต์สักนิด โหวตสักหน่อย เพื่อเติมพลังใจให้คนเขียน

เริ่มเผยแพร่เนื้อหานิยายเรื่องนี้ที่เว็บไซต์เด็กดี 2 กุมภาพันธ์ 2561

***นิยายเรื่องนี้รั่วนิดๆ ฮาหน่อยๆ ไม่เน้นสาระ เน้นหวานๆ เลี่ยนๆ มุกเสี่ยวๆ ของพระเอก ไม่อิงประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และประเพณีในยุคสมัยใดของจีน  สำนวนภาษาการบรรยายไม่ได้อรรถรสแบบนิยายจีนร้อยเปอร์เซ็นต์

ไรต์เขียนและเล่าเรื่องในมุมมองของไรต์ที่เฝ้าดูการกระทำของตัวละครต่างๆ กลิ่นอายแบบจีนและคำโบราณอาจจะไม่ได้เขียน เน้นอ่านง่ายๆ เพราะไรต์ยังเตาะแตะกับงานเขียนแนวนี้

หากผิดพลาดประการใด ผู้เขียนขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ทั้งนี้ นักอ่านสามารถท้วงติงหรือร่วมแบ่งปันความรู้ให้ผู้เขียนได้ค่ะ***

ติดตามนิยายโรมานซ์ได้ที่เพจ ศรัณภัสร์

กดไลก์เลยจ้า ติดตามนิยาย ส่องผู้ชาย เมาธ์กระจาย เล่นเกมชิงหนังสือ