ویژگی NSF (جابجایی بدون توقف ترافیک) در کنار SSO ابداع سیسکو در روترهایی است که دو RP دارند. منظور از روترهای با دو RP روترهایی است که دارای دو engine هستند. Engine مغز اصلی سیستم را تشکیل می دهد. روتر بدون engine فقط یک شاسی است.  ویژگی SSO به روتر اجازه می دهد تا چنانچه RP و یا engine اصلی روتر خراب شود،

RP پشتیبان جایگزین شود. البته قبل از خرابی نه تنها همه پیکربندی های RP اصلی به RP پشتیبان منتقل شده است بلکه همه جدول های RP اصلی که در ارسال آنلاین ترافیک مورد استفاده قرار می گیرند نیز به صورت آنلاین به RP پشتیبان منتقل شده است. جدول ARP، جدول مسیریابی، جدول FIB و adjacency نمونه هایی از این جدول ها هستند. اما اینها کافی نیستند. زیرا زمانی که RP اصلی خراب است و روتر در حال جایگزین کردن آن است تمام همسایگی های پروتکل مسیریابی EIGRP از دست می رود و بنابراین همه مسیرها تحت تاثیر قرار می گیرد و هیچ ترافیکی از این طریق قابل جابجایی نخواهد بود. حال اگر NSF  را به SSO اضافه کنیم و در روترهایی که دو RP دارند بکار بگیریم، در صورت خرابی سخت افزاری و یا نرم افزاری RP اصلی، هیچکدام از ارتباطات لایه 2 ای روتر down نخواهد شد و در حالی که روتر در حال جابجایی RP توسط SSO است، NSF نیز اجازه نمی دهد جابجایی ترافیک با اختلال مواجه شود. در این زمان اطلاعات مسیریابی در پشت پرده در حال به روز شدن می باشد. البته این به شرطی محقق می شود که روترهای همسایه نیز از NSF آگاهی داشته باشند و این ویژگی را پشتیانی کنند که دلیل آن را کمی جلوتر متوجه خواهیم شد.

این ویژگی یعنی SSO به همراه NSF در پروتکل های مسیریابی BGP، OSPF، IS-IS و EIGRP پشتیبانی می شود. ویژگی NSF دارای دو مولفه است که در کنار هم معنی پیدا می کنند

NSF-capable: روتری که دارای دو RP است باید ویژگی NSF-capable را داشته باشد. در ادامه جزئیات آن را بحث می کنیم.

NSF-aware: همه همسایه های روتر اصلی، باید NSF-aware باشند تا بتوانند به این روتر کمک کنند تا در زمان جابجایی RP اطلاعات مسیر خود را به روز کند.

جزئیات NSF چگونه است؟ در زمانی که روتر اصلی در حال جابجایی RP است، اگر روترهای همسایه، همسایگی را down کنند، پروسه NSF اتفاق نیفتاده است. همکاری روترهای همسایه با روتر اصلی در پروسه NSF بسیار مهم است. برای تحقق چنین شرایطی اتفاقات زیر بین روتر اصلی و روترهای همسایه می افتد

  • روترهای همسایه نباید قبل از موعد مقرر در دسترس نبودن روتر اصلی را اعلام نمایند.
  • روترهای همسایه نباید هر گونه تغییر حالت در روترهای اصلی را به دیگر روترهای همسایه شان اعلام کنند.
  • روتر اصلی باید به روترهای همسایه اعلام کند که در حال restart شدن است. که این کار با set کردن بیت restart در بسته Hello اتفاق می افتد
  • روترهای همسایه با دریافت سیگنال restart شدن روتر همسایه، جدول توپولوژی خود را به روتر اصلی ارسال می کنند تا به او در ایجاد مجدد جدول توپولوژی کمک کنند و در انتهای ارسال نیز پیغام EOT یا پایان ارسال جدول توپولوژی به روتر اصلی ارسال می کند
  • در این مابین و قبل از آنکه روتر اصلی اطلاعات مسیریابی اش به روز شود، روترهای همسایه، مسیرهایی را که از روتر اصلی یاد گرفته اند را به stale تغییر حالت می دهند اما همچنان از این مسیرها استفاده می کنند
  • در پایان وضعیت SSO، روتر اصلی یه روترهای همسایه پایان وضعیت جابجایی RP را اعلام می کند

زمان NSF Route-Hold حداکثر زمانی است که روتر های همسایه مسیرهای stale را در جدول توپولوژی نگه می دارند. بعد از این زمان هر مسیری که این برچسب را داشته باشد، از جدول توپولوژی حذف می شود. این بدین دلیل است اگر جابجایی RP طولانی شد از ایجاد شرایط نامناسب اجتناب شود. این زمان با دستور timers graceful-restart purge-time seconds در محیط روتر قابل تنظیم است

نکته دیگر اینکه بعضی مستندات به NSF، واژه graceful-restart نیز نسبت می دهند

ویژگی NSF-capable و NSF-aware به صورت پیش فرض در پروتکل های مسیریابی فعال است و برای غیرفعال نمودن آن در محیط روتر از دستور no nsf استفاده می کنیم.

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید