Drive is het vierde studioalbum van Van Giersbergen na haar vertrek bij The Gathering, maar is desondanks weer op een ouderwetse manier vervaardigd: samen met muzikanten in het oefenhok. En toch klinkt het eindresultaat niet zo gek veel anders dan wat Van Giersbergen ons voorschotelde op Everything Is Changing.
Nu zijn de vocalen van de zangeres immer een vaste waarde, al maakt ze op Drive minder gebruik van de hogere regionen binnen haar stembereik. Oude Gathering-fans zullen dat mogelijk een gemis vinden, maar het past uitstekend bij de veelal toegankelijke gitaarliedjes, die sterk geënt zijn op Amerikaanse nu-metal en rock.
Arno Krabman tekende voor de productie, verzorgde een groot deel van het toetsen- en snarenwerk en schreef aan het gros van de liedjes mee. Verder zijn er compositorische bijdrages van hitschrijver Daniel Gibson (Within Temptation, Leonie Meijer), gitarist Ferry Duijsens (Kill Ferelli, Viberider) en componist René Merkelbach.
Radiohit
Toegankelijkheid staat hoog in het vaandel, getuige makkelijk meezingbare rockliedjes als She, Forgive Me, You Will Never Change, Shooting For The Stars en We Live On. De vinnige gitaarriff van The Best Is Yet To Come klinkt als een heuse radiohit, ware het niet dat er daar amper nog plek is voor dergelijke gitaarmuziek.
Van Giersbergen refereert nog even aan haar metalwortels door middel van Treat Me Like A Lady en Mental Jungle met de Turks-Armeense zanger Hayko Cepkin. My Mother Said is het meest eigentijdse liedje en kan als ballad worden gezien tussen het felle gitaarwerk. Anneke van Giersbergen neemt elders geen gas terug op Drive.